Στην εν λόγω απόφαση 56/2020 γίνεται λόγος για την παράνομη κράτηση ατόμου παραβιάζοντας το άρθρο 11 του Συντάγματος της Δημοκρατίας, άρθρο 5(1) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση ανθρώπινων δικαιωμάτων, άρθρο 6 του Χάρτη Δικαιωμάτων της Ε.Ε , άρθρο 9ΣΤ του Περί Προσφύγων Νόμου και των άρθρων 8 και 9 της Οδηγίας 2013/33/ΕΕ.
Το Ανώτατο Δικαστήριο κατά τον έλεγχο της νομιμότητας της κράτησης του Αιτητή εφάρμοσε την Αρχή της Αναλογικότητας για την δίκαιη εξισορρόπηση των δικαιωμάτων μεταξύ Κράτους και Αιτητή. Όπως αναφέρεται στα γεγονότα της υπόθεσης κατά το διάστημα των 19 μηνών όπου ο Αιτητής τελούσε υπό κράτηση, υπήρχε καθυστέρηση ως προς την εξέταση των λόγων που παρέμενε υπό κράτηση. Υπήρχε για μεγάλο χρονικό διάστημα -συγκεκριμένα 14 μήνες – στασιμότητα των εξετάσεων των ζητημάτων του Αιτητή, μια διαρκής ακινησία των μελών που ήταν υπεύθυνοι ως προς την επανεξέταση και επίλυση του θέματος με αποτέλεσμα την στέρηση ελευθερίας του και συνάμα την παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψιν τα περεταίρω, διέταξε την έκδοση του προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus το οποίο τίθεται σε εφαρμογή σε περιπτώσεις όπου παραβιάζονται τα δικαιώματα του κρατουμένου και κηρύσσεται ως παράνομη ή αδικαιολόγητη η κράτησή του από άποψη της διάρκειας της. Με την εφαρμογή του Habeas Corpus εκδόθηκε το διάταγμα απελευθέρωσής του, με το βάρος απόδειξης να βαραίνει την κατηγορούσα αρχή ως προς την αναγκαιότητα της συνέχισης της κράτησης του η οποία στερούσε από τεκμήρια με αποτέλεσμα η αίτηση του Αιτούντος να επιτυγχάνεται.
Διαβάστε την απόφαση εδώ.
